تشخیص سرطان حنجره

حنجره یک اندام اساسی در بدن انسان است که وظیفه تولید صدا را بر عهده دارد. لذا هر تغییر در صدای انسان می تواند از علائم ابتلا به بیماری سرطان حنجره باشد. می توان گفت هر گونه تغییری در صدای انسان می تواند از علائم اولیه تشخیص سرطان حنجره باشد.



همچنین از آنجایی که حنجره نقش اساسی در تنفس، صحبت کردن و بلع غذا دارد، لذا هر گونه تغییر از جمله مشکلات بلع و احساس سختی در نفس کشیدن نیز می تواند از تشخیص های اولیه سرطان حنجره باشد.


تشخیص زود هنگام سرطان حنجره می تواند نقش مهمی در درمان آن داشته باشد. چرا که هر قدر سرطان زود تشخیص داده شود، درمان آن آسان تر خواهد بود.


تشخیص سرطان حنجره با معاینه

هرگونه تغییر در صدای انسان و یا وجود توده یا تومور در حنجره و گلو را با معاینه بالینی می توان تشخیص داد. از آنجایی که هیچ گونه تست غربالگری برای سرطان حنجره وجود ندارد، توصیه می شود که در صورت مشاهده هر گونه علائم سرطان حنجره فورا به پزشک متخصص مراجعه نمایید.


انواع تصویر برداری برای تشخیص سرطان حنجره

تصویربرداری سی تی اسکن در تشخیص سرطان حنجره استفاده می شود، همچنین با استفاده از سی تی اسکن میزان درگیری غدد لنفاوی مجاور نیز مشخص خواهد شد. ممکن است در برخی مواقع از تصویر برداری ام آر آی نیز استفاده شود، ام آر آی کاربرد نسبتاً کمتری به سایر تصویر برداری ها دارد. زیرا معمولا امواج مغناطیسی اطلاعات خوبی نسبت به این بیماری را در اختیار پزشک قرار نمی دهد. همچنین ممکن است پزشک برای تشخیص میزان درگیری شش و یا قفسه سینه عکس برداری با اشعه ایکس پیشنهاد دهد. در برخی مواقع تصویر برداری با ذرات پوزیترون نیز انجام می گیرد. این نوع تصویر برداری میزان درگیری غدد لنفاوی و سایر اعضای بدن را مشخص می نماید.


نمونه برداری برای تشخیص سرطان حنجره

نمونه برداری یا همان بیوپسی تشخیص دقیق و قطعی برای ابتلا به سرطان حنجره می باشد که ممکن است به شیوه های گوناگون انجام شود. ممکن است در برخی مواقع جهت برداشتن نمونه بیهوشی عمومی صورت گیرد، و برشی در گردن ایجاد شود. و یا ممکن است با استفاده از یک سوزن بسیار ظریف نمونه از حنجره برداشته شود و سپس نمونه برداشته شده از تومور جهت تشخیص قطعی به آزمایشگاه پاتولوژی فرستاده شود.


آزمایش خون

آزمایش خون معمولا برای تشخیص سرطان حنجره استفاده نمی شود، اما آزمایش خون می تواند اطلاعات خوبی را در اختیار پزشک قبل از انجام درمان قرار دهد.